مدرسه یک موجود زنده است. متولّد می شود ، تغذیه می کند، نفس می کشد، رشد می کند و هدف دارد. موجودی با پیچیدگی های زیاد و به عظمت همۀ انسان های درونش.
هدف این نهاد مهم، کمک به بارور شدن تمامی استعدادهای اعضای خویش است، و نه منحصراً رشد ذهنی ایشان. بدیهی است که این هدف را نباید تنها در انتقال اطلاعات به دانش آموزان خلاصه کرد.
مسئلۀ دانش آموزان در فرایند رشدشان، یک مسئلۀ فردی نیست. مسائل انسان ها، تحت تأثیر جنبه های زیستی آن ها، محیط خانوادگی، گروه همسالان و جامعۀ محلّی شان شکل می گیرد. بنابراین مدرسه برای کاهش یا رفع مشکلات دانش آموزان یا اصلاح رفتار ایشان، قبل از هر تلاشی برای حل آن مشکل، باید به بررسی میزان تأثیر این عوامل و تحلیل آن ها بپردازد.
مقصد:
همان مسیر است
در باور ما، مدرسه باید محیطی برای کمک به تربیت انسان هایی باشد که پایبند به اصول اخلاقی، دارای عزت نفس، خلاق و طبیعی هستند، و با کمک مدرسه و تحقیقات علوم زمان خویش را نیز فرا می گیرند.
سیستم مدرسه باید به گونه ای طرّاحی شده باشد که انسان های درون آن، به دور از تحقیر و توهین، به تجربیّات زندگی خود وسعت ببخشند و توانایی ها را در کنار دانایی ها بیاموزند. لازمۀ نزدیک شدن به چنین محیطی، داشتن فضاهایی جذّاب و دعوت کننده است که جوّ اجتماعی و روانی آن نیز دوستانه و صمیمانه باشد، به گونه ای که حضور دانش آموز در مدرسه با حال خوب و خاطراتی خوش توأم گردد و دانش آموزان، خود در زیبا سازی و نگهداری محیط و ایجاد آرامش در آن بکوشند.
ساختن چنین مدرسه ای کارآسانی است...... (!)
حسین فرزین نیا
موسس و بنیانگذار