معرفی سالن ورزشی نورمبین در سایت معماری معاصر ایران

نام: سالن ورزشی نور مبین
آدرس: بسطام، استان سمنان، ایران
شركت مشاور: دفتر تجربه بنیادین معماری
معماران: آرش نصیری، انسیه خمسه
تیم پروژه: پیروز پارسازاده، معصومه مولایی، محمد عظیمی، امیر نصیری
تاریخ: ۱۳۸۹
نوع: ورزشی
مساحت: ۱۴۰۰ مترمربع
سازه: پیمان خطیبی
تاسیسات الکتریکی و مکانیکی: سیداحمد رحمتی، بابک کولیوند
مدیر و پیمانکار پروژه: حسین فرزین نیا، علیرضا طهمورثی
کارفرما: موسسه خیریه نور مبین، آقای حسین فرزین‌نیا
عکاس ها: بهروز خمسه، آرش نصیری

ﺟﻮاﻳﺰ:
- رﺗﺒﻪ اول جایزه ﻣﻌﻤﺎر در بخش ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن‌ ﻫﺎی ﻋﻤﻮمی، ۱۳۹۰
- ﻓﻴﻨﺎﻟﻴﺴﺖ ﮔﺮوه ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن‌ ﻫﺎی ورزشی در فستیوال جهانی معماری، بارسلونا ۲۰۱۱

سالن ورزشی نور مبین، برای استفاده مجموعه آموزشی غیردولتی و مستقل نور مبین (NGO)، طراحی شده است. نور مبین یک موسسه خیریه است که موفق شده فضای آموزشی متفاوت و مطابق با آخرین روش های روز دنیا را، بدون اخذ هزینه در اختیار دانش آموزان قرار دهد. این مجموعه دارای فضای آموزشی بسسیار شاد و صمیمی می باشد و دانش آموزان از خود اراده و خلاقیت نشان داده و در تحصیلاتشان بسیار موفق هستند. موسسه نور مبین، به یک سالن ورزشی برای مجتمع آموزشی نیاز داشت که نه تنها مطابق با فضای مجتمع آموزشی نور مبین باشد، بلکه متفاوت با دیگر مدارس معمولی و بلکه ارزان تر از آنها نیز باشد. بنابراین عملیات ساخت این مجتمع ورزشی با بودجه ای در حدود ۴۰۰ میلیون تومان، آغاز شد.

مکان پروژه در حومه شهر بسطام، (یکی از شهرهای قدیمی ایران از توابع شهرستان شاهرود؛ سمنان) می باشد، که حدود ۲۸ هکتار برای مجتمع آموزشی نور مبین در نظر گرفته شده است. یکی از مشخصات طبیعی محل پروژه، حرکت زیبا و دایمی ابرها در آسمان، از سمت کوه های موسوم به (کوه ابر) به سوی دشت است. در این مکان چشم انداز ابرها، کوه ها و دشت طلایی همواره به چشم می خورد. اندازه سالن ورزشی بر اساس اندازه  زمین بسکتبال طراحی شده که،  شامل زمین بازی و امکانات جانبی آن و یک نیم طبقه برای تنیس روی میز و فوتبال دستی است؛ در حدود ۱۴۰۰ مترمربع می باشد.

در این مکان چشم اندازی پارامنیک از ابرها، کوه ها و دشت ها وجود دارد. این فکر باعث ایجاد ساختمانی شد که جزیی از یک اتفاق طبیعی است، که نه فقط به عنوان یک ساختمان تلقی می شود بلکه خود یک منظر شهری (مانند یک ابر) به حساب می آید. این موضوعی بسیار مهم بود که چگونه یک فرم طبیعی می تواند برگرفته از طبیعت باشد. در حالیکه وقتی این برنامه به آن اضافه شود بازهم یک طبیعت خوانده می شود.سالن های ورزشی به طور معمول بسته هستند و رابطه درون و بیرون در آنها؛ تنها با موضوع نورگیری مرتبط است. اما ما در اینجا، سالن را طوری طراحی کردیم تا رابطه درون و بیرون در آن قطع نشود. بنابراین سالن ورزشی تبدیل به چشم اندازی طبیعی می شود که از درون آن می توان طبیعت را دید.

به همین منظور و برای تبدیل این ایده به واقعیت، از شیشه دو جداره ایمن به ضخامت ۱۸ میلی متر، در جداره دور سالن استفاده کردیم. بچه ها نیز این جداره شیشه ای را دوست دارند و از برخورد توپ و ضربه زدن به آن که یک اتفاق نادر در سالن های ورزشی است؛ لذت می برند. سازه این کار به شکل یک قاب سوله‌ای تکرار شونده طراحی شده است، که معمولا به عنوان سازه های ارزان قیمت در ایران به حساب می آید. ولی با تغییرات مختصری در اجرا همراه است که، این اثر را به ساختی جذاب تبدیل می کند. پوشش بیرونی دیوارها از ساندویچ پنل های آلومینیومی ساخته شده است که این امر خود باعث ایجاد ساختی سریع تر و ارزان تر می شود که عایق خوبی نیز به حساب می آید.

منبع : سایت معماری معاصر ایران